DENS

DENS

quevasi edens dictus est. Sunt autem Dentes, minime extra curam a Vett. habiti: Hinc ridet Maximinam Mart. l. 2. Epigr. 41. quod eos haberet sordidos, nigrosqueve,

Et tres sunt tibi Maximina dentes.

Sed plane piceiqueve buxeiqueve.

Et Horat. l. i. Ep. 18. v. 6.

Asperitas agrestis et inconcinna gravisqueve

Quae se commendat tonsâ cute, dentibus atris.

Itaque, fricabantur lavabanturqueve quottidie. Plin. l. 8. c. 18. quod fieri solitum vel spinâ argenteâ, Petron. Satyr. ut deinde spinâ argenteâ dentes persodit: vel lentisco. Mart. l. 3. Epigr. 80. cuius epigraphe in Zoilum.

Stat exoletus, suggeritque ructanti

Pinnas rubentes cuspidesqueve lentisci.

Idem l. IV. Epigr. 22. cuius epigraphe, Dentiscalpium:

Lentiscum meliucs, sed si tibi frondea cuspis

Defuerit, dentes penna levare potest.

Fricabantur etiam certo pulvere, qui nativos dentes candefacere aptus fuit: vide Mart. iterum l. 14. in apophoret Epigr. 56. cuius epigraphe Dentifricium, ut et infra Halimum. Imo ne urinâ quidem aliisque rebus putidissimis illos levigare, dummodo nitidiores redderentur, eos puduit, L. Apuleius Apologiae l. 1. ex Catullo, carm. 39.

------ ------ ------ suâ sibi urina

Dentem atque russam pumicare gingivam;

Misi, ut petisti, munditias dentium,

Ni telas oris ex Arabicis frugibus

Tenuem, candificum, nobilem pulvisculum,

Complanatorem tumidulae gingivulae,

Converritorem pridianae reliquiae,

Ne qua visatur tetra labes sordium,

Restrictis forte si labellis riserit.

Cum igitur proprii vitiati erant, eburneos emebant, quorum saepissime meminit Mart. inprimis l. 12. Epigr. 23. cuius epigraphe in Laeliam.

Dentibus atque comis, nec te pudet, uteris emptis,

Quid facies, oculo, Laelia? non emitur?

Tortilique filo vinciebant. vide infrâ Filum. Praecipuus nempe dentium ornatus candor est et aequalitas. Unde Sponsae dentes gregi tonsarum, seu potius dedolatarum ovium, uti vocem Hebraeam exponit Bochartus, conferuntur, Cantici. c. 4. v. 2. Dicuntur autem caesae seu dedolatae oves, cum inter se tam sunt similes; quam si ex ligno, aut aere, ad eundem typum effictae fuissent et fabrefactae. Cuiusmodi dentes καλλίςτῳ ὅρμῳ ἐκ τῶ ςτιλπνοτάτων καὶ ἰςομεγέθων μαργαρίτων, monili pulcherrimo ex nitidissimis et magnitudine paribus margaritis constanti, comparat in Imaginibus Lucian. In Medicina, primus dentem Aesculapius evulsisse dicitur. Sed et Dens, in poenam olim evulsus. Ditmarus l. 8. initio, Quicumque post septuagesimam carnem manducasse invenitur, abscissis dentibus graviter punitur, apud Polonos. Sic in Consuetud. MSS. Sollemniaci in Arvernis, dentis amissio, poena erat raptorum ex horto, vel vinea alterius fructuum, poterat tamen illa redimi 7. solidis Podiensibus, apud Car. du Fresne Glossar. etc. De eorum in auguriis usu, vide Plin. l. 7. c. 16. Quin et augurium in hac esse creditur parte. Per dentes iurare solitus Ioh. Angl.

Rex legitur Dentibus literas scindendi ritus, occurrit in Chron. Montis Ser. A. C. 1214. Et ut addam de ferarum dentibus aliquid: Dentes apri Calydonii ulnâ longiores asservati, in templo Minervae Halaeae, Romam divictis Tegeatibus ab Augusto translati sunt. Nec pretiosius quidquam elephantorum dentibus, vide infra, ubi de Ebore: uti nihil fortius dentibus leonis. Namque, ut canit Anaer. Od. 5.

Φύςις κέρατα ταύροις

Ο῾πλὰς δ᾿ ἔδωκεν ἵπποις,

Ποδωκίην λαγωοῖς,

Λέου???ι χάσμ᾿ ὀδόντων᾿

Unde, cum Syro sermone fera quaevis vocetur Animal dentis, potissimum hoc nomine intelligitur leo, Apocal. c. 6. v. 8. c. 11. v. 7. etc. 13. v. 1, 2, 4, 11, 14, 15, 17. Bochart. Hierozoici Parte prior. l. III. c. 2. vide quoque infra de dentibus Hippopotami, et de alveolis dentium voce Mortariolum. De Vett. more, Dentes, feris nobilioribus, quae in venatu occisae, excussos, galeis inserendi, dicemus suo loco uti de sue ληϊβονείρῃ edentanda, legem Salaminiorum videbimus infra, voce Porci de Brasilianorum torquibus, quos e dentibus devictorum hostium concinnare solent, voce Semiunitum: de dente simiae, septingentis ducatorum milibus aestimato, voce Simia. Dentes calceati, apud Plaut. captiveis. Act. 1. sc. 2. v. 83.

Numquam istoc vinces me Hegio, ne postules;

Cum calceatis dentibus veniam tamen.

sunt expediti et ad convivium praeparati etc. vide Thom. Dempster. Paralipom. in Ioh. Rosini Antiqq. Rom. l. 5. c. 36. Nec omittendum, quod Thom. Bartholin. notat, Veteres infantes demortuos ante dentes natos urere non solitos esse, ex Plin. l. 7. c. 16. vide eum de Puerperio Vett. ut et infra, ubi de Infantibus, nec non supra Cynodontes.